maandag 30 juni 2008

Kunnen we niet gewoon dankbaar zijn voor ons leven?

Compromissen, de Nederlandse bioethiek zit er vol mee. In de zakenwereld zijn compromissen fantastisch, maar op moreel gebied is het gevaarlijk vaarwater. Mag je onder zéér speciale omstandigheden, en rekening houdend met een buitengewoon complexe gevoelstoestand van de handelende persoon soms wél een moord plegen? Soms kan je gewoon niet toegeven!
 
Wat mij het meeste pijn doet aan het debat rond embryoselectie is het gebrek aan dankbaarheid voor ons eigen leven wat daaruit spreekt. We beseffen gewoon niet dat het leven altijd een grote gave van God is. We blijven maar denken dat alle mooie dingen die we maken, en de kinderen die we krijgen ('nemen'), in laatste instantie komen doordat we de dingen zelf zo geweldig goed op een rijtje hebben. Wordt eens wakker! Alle talenten die we hebben, hebben we gekregen. Ons eigen leven hebben we niet zelf gemaakt, het prachtige universum waarin we leven is één groot geschenk! (Al doen we hard ons best het minder mooi te maken). Laten we dankbaar zijn, en respectvol met het leven omgaan. Het omringen met liefde als het mis gaat, en het niet doden als het ons niet aanstaat!
 
Wat we nodig hebben, is een vernieuwde impuls van liefde in onze beschaving, beginnend met een liefde tot God, die ons daarna de liefde tot alle menselijk leven zal schenken.
 
Meer informatie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten