Trouw of “Wasted Time”?

Vandaag schrijf ik over “Wasted Time” (verloren tijd) van Joe Jackson, gesuggereerd door Vincent. Hij was de eerste om met een suggestie te komen, wacht dus al het langst, en ik wil niet nog langer zijn tijd verspillen…

Als ik het goed begrijp, vraagt in de tekst van dit nummer de zanger aan andere mensen, om zijn relatie die is uitgegaan iets anders te noemen dan verloren tijd: “call it spite or call it pride// Call it love that never died // Call it anything but wasted time?” (noem het wrok of noem het trots // Noem het liefde die nooit is gestorven // Noem het alles behalve verloren tijd?) Maar aan het feit dat hij dit moet vragen, is de eerste impuls van mensen blijkbaar anders. Waarom zou een verbroken relatie verloren tijd zijn?

De eerste reden waarom een verbroken relatie verloren tijd zou zijn, is omdat liefde van zichzelf verlangt naar oneinndigheid: “Love that never died” (liefde die nooit dood is gegaan). Als die belofte die de liefde in zich draagt wordt verbroken, dan voelt dat als verloren tijd: de belofte is niet vervuld. Toch, als we om ons heen kijken zien we dat tegenwoordig de liefde zijn belofte soms waarmaakt, maar vaak ook niet. Onze menselijke zwakheid zorgt dat relaties toch worden verbroken, en we de tijd verliezen, in plaats van de tijd winnen door in de relatie te groeien. De confrontatie met onze zwakheid hierin is vaak heel hard, en doet veel pijn.

Wat kunnen we doen om deze pijn te voorkomen? Simpel: beide mensen moeten trouw zijn in de relatie. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Tegelijkertijd zie je dat er over trouw tegenwoordig weinig wordt gesproken. Er zijn eerder websites en apps die ontrouw bevorderen. Dat is heel jammer, want als je even nadenkt, en zoals dit liedje toont, is trouw belangrijk en nodig. En onze zwakheid maakt dat die trouw wel een beetje hulp kan gebruiken. Waarom werkt onze maatschappij zo weinig mee? Kan dat niet beter?

Wat we in ieder geval zelf kunnen doen is een voornemen maken om voldoende tijd te besteden aan de mensen van wie we houden. Soms kan dat "verloren tijd" lijken, omdat we dan minder kunnen werken bijvoorbeeld. Maar zoals dit liedje ons laat realiseren: als je relaties lijden onder je werk, loop je het risico om de tijd pas écht te verliezen.

PS

Het verlangen naar oneindigheid is maar één van de paradoxale verlangens die de liefde met zich meebrengt. In het verleden heb ik deze Engelstalige video opgenomen waarin deze verlangens worden besproken.