Het was een enerverende wedstrijd gisterenavond, spannend
tot aan het einde. Nederland had niet altijd het beste van het spel, vooral
niet in de eerste helft, maar de ploeg heeft zich er fantastisch door geknokt. De
vechtlust van de spelers was indrukwekkend. Misschien is het een
beroepsmisvorming als wetenschapper, maar ik heb toch het meest genoten van Van
Gaal.
Tijdens de eerste helft zag je hem vanaf de bank intens naar
het veld staren, met zijn aantekeningen in de hand. Het gebeurende werd intens
bestudeerd. In de tweede helft werd, als ik me niet vergis, de opstelling niet
minder dan 3x veranderd. Na de goal van Mexico switchte Nederland naar 4-3-3,
waardoor de Mexicanen helemaal de weg kwijt waren. Toen kwam er een drinkpauze,
de commentator was bang dat de Mexicanen zich konden gaan aanpassen, maar Van
Gaal switchte de zaak nog een keer om, naar 'Plan B', zoals hij dat noemde na de
wedstrijd. Kuijt opeens in de spits. Na het doelpunt van Sneijder ging het
systeem weer terug naar 'Plan A'. Dus drie systeemwisselingen in één helft.
Niet vreemd dat de Mexicanen niet meer wisten waar ze hun tegenstander moesten
zoeken.
Voor wetenschappers zit hier overigens nog een interessant
punt om over na te denken. Als we in de natuurwetenschap denken over oorzaken,
gaat het eigenlijk altijd over dingen die aan andere dingen voorafgaan in de
tijd, en die andere dingen in beweging zetten. Op die manier zeg je
bijvoorbeeld dat Sneijder en Huntelaar hebben gescoord, ze hebben de doelpunten
veroorzaakt. Maar hoe zit dat met de coach? Hij heeft geen bal aangeraakt, maar
hij was gisteren duidelijk erg belangrijk. Hij was ook één van de oorzaken van
de overwinning van Oranje. Maar over wat voor soort oorzaak hebben we het dan?
Je kunt denk ik het beste zeggen dat de coach een zekere
orde aanbrengt in het elftal. Hij zet de mensen op hun plaats en geeft
instructies. De spelers proberen zich daar dan zo goed mogelijk naar te
richten. In de filosofie van Aristoteles heeft dit soort oorzakelijkheid een
plaats. Het wordt 'doeloorzakelijkheid' genoemd – de oorzaak die al het andere
organiseert en op zijn plek zet, een 'doel' geeft om naar te streven. Dat
'doel' is dan niet alleen de goal van de tegenstander, maar ook de manier
waarop de ploeg het best kan spelen om de bal in die goal te krijgen.
Gisteren heb ik genoten van Nederland – Mexico: 2-1. De
spelers hebben hard geknokt, maar ik heb het meest genoten van Van Gaal. En
volgens mij geeft dat natuurwetenschappers veel stof tot nadenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten